Interview correspondent Niels Posthumus
Niels Posthumus (32) werkt als Afrika-correspondent voor de krant Trouw. In zijn boek 'Een hongerbuik is snel gevuld: Voorbij de mythes over Afrika' schrijft hij over zijn ervaringen in Afrika. Afrika.nl kent Niels nog van zijn eerdere werk voor dit online reismagazine en interviewt hem over z'n boek en verschillende reizen. Ook verloten we een aantal exemplaren van zijn boek!
Niels Posthumus vergroot zijn wereld na zijn middelbare schooltijd in Groningen tijdens een jaar Australië en in zijn studententijd met afwisselende perioden in Latijns-Amerika. Nadat hij in 2009 een jaar voor Afrika.nl schrijft, vertrekt hij met een jeep door landen als Marokko, Mali, Mauritanië, Namibië, Senegal en Zimbabwe met uiteindelijk het Wereldkampioenschap Voetbal in Zuid-Afrika als eindbestemming. Sinds december 2012 woont Niels in Johannesburg als correspondent voor dagblad Trouw.
Vertel eens over je reis door Afrika in 2010.
Daar is mijn boek 'Een hongerbuik is snel gevuld' op gebaseerd. Ik reisde met mijn toenmalige vriendin in een Suzuki Vitara door Afrika. De insteek was om zoveel mogelijk verschillende landen te bezoeken en verhalen te maken.
Natuurlijk hadden we van tevoren plannen gemaakt, maar we wilden juist de verhalen vertellen die ter plekke het sterkst leefden. We legden een slordige 20.000 kilometer af in onze auto en schreven onder meer over hedendaagse slavernij (Mauritanië), voetbal (Togo en Marokko) en bevolkingsgroei (Mali). Die artikelen vormen de basis voor mijn boek.
Waarom trekt Afrika je zo aan?
Afrika is het continent dat het meest tegengesteld is aan mijn eigen belevingswereld. Als mensen iets totaal anders doen dan ik, dan wil ik graag achterhalen waarom zij dat zo doen. Nieuwsgierigheid is de beste drijfveer voor een journalist. In Afrika verbaas ik mij over zoveel dingen dat ik elke dag wel tien verhalen kan schrijven.
Daar komt nog bij dat ons Europese beeld van Afrika enorm eenzijdig is: of het gaat slecht (hongerbuikjes) of het continent bulkt van het potentieel (die hongerbuikjes zullen weldra heel makkelijk te vullen zijn). De realiteit is echter altijd veel genuanceerder en complexer. Ik wil graag laten zien dat Afrikaanse landen even verwarrend, divers en interessant als Europese landen zijn.
Wat is je mooiste reismoment in Afrika?
Ik heb erg goede herinneringen aan Togo. Een van de minst democratische en armste landen ter wereld. Een land waar bijna alles tegen zit. Zelfs in de zee bij een strand vol palmbomen kun je niet zwemmen vanwege de sterke stroming. Maar we sliepen er in een hutje van palmbladeren op het strand, op een keihard matras van diezelfde palmbladeren. Zonder douche, zonder ventilator.
Het zal wel cliché zijn, maar de tropische loomheid, zo'n hutje op het strand, waar mensen toch elk weekend aan het feesten zijn, het kijken van voetbalwedstrijden van Barcelona en Real Madrid in een snikhete ruimte met zeker vijftig man voor een minuscule tv waarop je eigenlijk niets ziet, dat vond ik erg mooi. Ik weet dat ik het nu, achteraf, sterk romantiseer. Maar toch, het idee dat Afrika alleen maar zielig is, werd juist daar het sterkst onderuit gehaald. Ook in Togo, in heel Afrika, leven mensen gewoon hun leven.
Waar wil je nog graag naartoe in Afrika?
Ik wil heel graag nog naar Zanzibar. Misschien komt het omdat ik het associeer met Ilha de Mozambique, één van de allermooiste plekken van Afrika. Zanzibar heeft voor mij een enorme aantrekkingskracht vanwege mix van Arabische en Afrikaanse cultuur. Ik hou ervan als culturen mixen. Alleen verschillen stimuleren, samensmelting van tegenpolen creëert hoogtepunten. Daarom willen wij bijna allemaal toch reizen? Om andere culturen te zien en te ervaren, om te leren, te verwonderen, of om juist te beseffen dat wij het zeker zo niet willen doen.
Ook de Centraal Afrikaanse Republiek staat hoog op mijn verlanglijstje. Ik weet weinig van dit land en zie het automatisch als het meest tragische land van heel Afrika. Dat beeld krijg ik niet uit mijn hoofd. Ik zou graag met eigen ogen zien dat ook daar mensen gewoon hun eigen leven leiden, net als ik toen zag in Togo.
Waarom moeten we jouw boek lezen?
Mijn boek draait om de Europese (of Nederlandse) blik op Afrika. Veel mensen hebben een beeld bij 'Afrika', of zelfs een mening over al die 54 landen en vele honderden volken op dat continent. En dat zonder dat zij er ooit zijn geweest of slechts één of twee landen hebben bezocht. Ik verbaas mij juist nog elke keer als ik in een voor mij nieuw Afrikaans land kom. Sterker nog, ik verbaas mij zelfs als ik in landen kom waar ik al eens was.
Natuurlijk beschrijf ik de negen landen in mijn boek, maar centraal staan toch vooral onze Europese vooroordelen. Die veroordeel ik overigens niet. Ik probeer slechts vanuit mijn eigen visie te beargumenteren hoe die vooroordelen ons in de weg zitten. Zowel in Afrika, als wanneer wij het in Nederland hebben over Afrika. Met mijn boek hoop ik ons beeld van het continent wat te nuanceren en de waarde van twijfel te benadrukken.
Wat zijn je toekomstplannen als correspondent?
Wanneer ooit de drang ontstaat om een nieuw boek te schrijven, denk ik dat het zal gaan over de hedendaagse slavernij in Mauritanië. Twintig procent van de bevolking in Mauritanië is letterlijk het bezit van een ander en kan geen aanspraak maken op ook maar één van de universele mensenrechten. Dat gaat mij, van alle onderwerpen waarover ik ooit heb geschreven, het meest aan het hart.
Maar mijn belangrijkste doel voor de komende tijd is mezelf ontwikkelen als correspondent in Zuid-Afrika volgens de 'lessen' in mijn boek. Hoe geef je een zo goed mogelijk beeld van een land in een paar krantenartikelen per maand? Dat is mijn belangrijkste doel voor de komende tijd.
Win het boek 'Een hongerbuik is snel gevuld'
Wil jij het boek Een hongerbuik is snel gevuld: voorbij de mythes over Afrika winnen? Laat hieronder of op Facebook in een reactie achter welk land in Afrika je zou willen bezoeken.
Volg Niels Posthumus via zijn website of @nielsposthumus op Twitter!
