Siwa is een echte oase met palmbomen. Een plek waar zelfs Alexander de Grote naartoe kwam voor raad van het plaatselijk orakel. Om er te komen moet je door de Witte en Zwarte Woestijn, die samen de Westelijke Woestijn van Egypte vormen.
Gebroederlijk liggen ze naast elkaar in het westen van Egypte: de Witte en de Zwarte Woestijn. Toch is er haast geen groter contrast denkbaar. De overgang is abrupt. De Zwarte Woestijn oogt hard en ruw. De Witte Woestijn sprookjesachtig, betoverend bij zonsondergang.
De Zwarte Woestijn
De Zwarte Woestijn lijkt wel de wereld van de verschroeide aarde. Alsof iemand ooit het hele gebied in brand heeft gestoken. Wat je vandaag de dag ziet, is wat er over was toen de rook optrok. Alle begroeiing in de as gelegd.
De toppen van de kleine bergen, die als punten uit het zand steken, zijn zwartgeblakerd. Het is een bijna angstaanjagende omgeving. Leven lijkt hier haast nog onmogelijker dan in een woestijn van goudgeel zand.
De zwarte toppen zijn in werkelijkheid vulkanische rotsen, het zwarte zand verpulverde lavasteen.
De Witte Woestijn
Heel anders is de Witte Woestijn, een dal dat zich in een ver verleden onder de zeespiegel bevond. Het water is verdwenen, maar het zout en koraal bleven. Ze versteenden. Enorme koraalrotsen, van soms wel meters hoog, staan als witte pilaren verspreid in het zoute, witte zand. Ze bieden heerlijke schaduwplekken om in relatieve koelte te picknicken. De Witte Woestijn oogt veel vriendelijker dan de zwarte, maar minstens zo surreëel.
's Nachts, en met zonsondergang, is de Witte Woestijn op zijn mooist. Als de zon aan de horizon wegzakt, weerspiegelt haar oranje kleur prachtig op de mineralen. De hemel verwordt dan tot een synergie van rood, geel en blauw. 's Nachts fonkelt de sterrenhemel boven de Witte Woestijn even sterk als het witte zand overdag in de zon.
De oase van Siwa
Een stukje noordelijker in de Westelijke Woestijn van Egypte verrijst opeens een palmenbos uit het zand. Precies wat je je voorstelt van een oase. Volledig afgezonderd van de bewoonde wereld. Geen oppervlaktewater te bekennen in de wijde omgeving. Een bron midden in een enorme zandbak.
Net als alle andere oases ligt Siwa op een laag punt. Onder de zeespiegel zelfs. Hierdoor ligt het landoppervlak van het gebied dichter bij het grondwater. Bovendien stroomt het kleine beetje water dat in de omgeving te vinden is onder de grond door naar dit dal.
Siwa was ook in de oudheid al een populaire plek. Verschillende beroemdheden baadden volgens de overleveringen in de warmwaterbronnen van de oase: Cleopatra, Alexander de Grote.
Orakel
Alexander de Grote reisde zo'n 300 jaar voor Christus in eerste instantie af naar Siwa om de god Amon om hulp te vragen. In het midden van de oase vind je nog steeds de ruïnes van de tempel die was gewijd aan deze god.
Het orakel van Siwa was in de tijd van Alexander de Grote erg beroemd. De Griekse leider vroeg de god Amon of hij de zoon van Zeus was, de oppergod van de oude Grieken. Alexander had het kennelijk wat hoog in zijn bol na al zijn veroveringen.
Naar verluid antwoordde het orakel echter dat hij inderdaad een kind van deze god was. Iets wat in de tijd van de Grieken overigens minder bijzonder was dan binnen het christendom. Zeus zette nogal wat 'kinderen' op de wereld als we alle mythen mogen geloven.
Wat is er te doen in de Westelijke Woestijn?
- Zwem en badder in de warmwaterbronnen van Siwa, waar ooit ook Cleopatra en Alexander de Grote ontspanning zochten.
- Bezoek de ruïnes van de Tempel van het Orakel waar Alexander de Grote kwam om zijn - door zichzelf veronderstelde - goddelijkheid bevestigd te krijgen.
- Ga lekker sandboarden in de omringende woestijn. Huur je materiaal bijvoorbeeld bij het Nour el-Wahaa restaurant.
- Geniet van de zonsondergang in de witte woestijn, wanneer het zonlicht weerspiegelt in de mineralen in het zand.
- Ga naar de zwarte woestijn en krijg een beeld hoe de hel er ongeveer uit moet zien: vulkanische rotsen, brandende hitte en naast lavasteen niets anders dan zand.
