Alexandrië kent een geschiedenis van ups en downs. Ooit het centrum van de wereld en de woonplaats van Cleopatra en nu weer op de weg terug na culturele en economische depressies. De bibliotheek van Alexandrië is een hypermodern gebouw. Zij werd in 2003 geopend en is de trots van de stad. Net zoals ze dat in de oudheid ook was. Toen omvatte de collectie tussen de 400.000 en 900.000 geschriften. Tegenwoordig is er op de schappen ruimte voor acht miljoen boeken.
De bibliotheek was een eerste stap op weg naar de revival van de oudheid waarop Alexandrië zo vurig op hoopt. De eerste stap terug richting de grandeur waar de stad van Cleopatra elke nacht over droomt.
Studentenstad
Alexandrië is een enorme stad. Vier miljoen inwoners. Druk, chaotisch en vol, zoals alle grote Arabische steden. De metropool aan de Middellandse Zee is echter ook een echte studentenstad. Het is een populaire vakantiebestemming voor de Egyptenaren zelf.
Vlakbij de stad vonden archeologen in 1799 de Steen van Rosetta. Het stuk graniet vormde de vertaalsleutel voor de Egyptische hiërogliefen. Toch is Alexandrië niet meer zo imponerend als vroeger. De stad is al lang geen wereldcentrum meer.
Alexander de Grote
Die status had de stad, 300 jaar voor Christus gebouwd in opdracht van Alexander de Grote, lange tijd wel. Alexandrië was duizend jaar lang de hoofdstad van Egypte en de tweede stad van het Romeinse rijk. Toen al woonden er 400.000 mensen.
Met de opkomst van Caïro nam het belang van Alexandrië af. De stad slonk af tot een vissersdorpje met rond het jaar 1800 nog slechts 4000 inwoners.
De oude stad verdween zelfs onder de zeespiegel, inclusief de beroemde vuurtoren, één van de zeven wereldwonderen. Het was de eerste en verreweg de grootste vuurtoren ter wereld, opgetrokken in marmer en wit natuursteen.
Museum onder water
De laatste paar jaar gaan er in Alexandrië stemmen op een archeologisch museum onder water te bouwen op de plek van de oude stad. Er zou dan langs de kust ook een promenade met hotels en restaurants verrijzen.
De legendarische vuurtoren zou opnieuw het ijkpunt van de stad worden. In haar traditionele vorm. Zo'n honderd meter hoog. Zoals gezegd, de inwoners van Alexandrië houden van dromen.
Katoen en de haven
In de negentiende eeuw zwol de stad weer aan. De haven werd uitgebaggerd en de katoenindustrie beleefde hoogtijdagen. Binnen honderd jaar evenaarde de stad haar inwoneraantal uit de Romeinse tijd.
Alexandrië groeide in deze tijd uit tot een kosmopolitische stad met inwoners uit alle hoeken van de wereld, aangetrokken door de katoenindustrie. Grieken, Fransen en Joden leefden er.
De oplopende spanningen tussen Egypte en Israël, en de opleving van nationalistische gevoelens in Egypte, deden veel buitenlanders in Alexandrië in de jaren vijftig en zestig het hazenpad kiezen.
Cleopatra
Het internationale karakter van de stad ging langzaam verloren en opnieuw gleed de stad af, net als na het jaar 969. Tot aan het begin van deze eeuw dus. De bouw van de nieuwe bibliotheek was de eerste droom die Alexandrië voor zichzelf verwezenlijkte.
De stad lijkt werkelijk op weg naar meer. Langzaam groeit het aantal hotels. Ook neemt het aantal rechtstreekse vluchten op de twee vliegvelden van de stad toe. Cleopatra zou trots zijn op de veerkracht van de stad waar zij zelf ruim 2000 jaar geleden zelfmoord pleegde.
Wat is er te doen in Alexandrië?
- Neem een kijkje in het Romeinse amfitheater en let vooral op het prachtige mozaïek in de vloer.
- Een bezoek aan het Alexandra National Museum is zeer zeker een bezoekje waard.
- Fort Qaitbey is in 1480 gebouwd op de ruïnes van de Pharos vuurtoren, één van de zeven wereldwonderen uit de oudheid. Het fort is mooi gerenoveerd. Het is misschien niet zo uitmuntend als de vroegere vuurtoren, maar toch een prachtige bezienswaardigheid.
- Altijd willen zien hoe Cleopatra er uit zag? Bezoek dan het Graeco-Roman Museum. Daar vind je een in hout uitgesneden model van het hoofd van de vrouwelijke farao en femme fatale.
- De nieuwe bibliotheek van Alexandrië moet de stad wereldwijd weer op de kaart zetten. Ook al kan zij de beroemde oude bibliotheek nooit vervangen, de moderne versie is wel een goede poging.
